Av Espen Steinung Dahl og Kristian Harald Myklathun

Når personar kontaktar NAV er det ofte for å få bistand til å komme i jobb. NAV må då vurdere kor mykje hjelp kvar enkelt vil trenge for å komme seg i arbeid. Personane vert delt inn i såkalla innsatsgrupper som reflekterer forventa behov for bistand.  

I vurdereringa av riktig innsatsgruppe vert det no nytta ei enkel form for brukarprofilering for å støtte rettleiaren si avgjerd.  Denne støtta foreslår for rettleiaren kva oppfølging personen vil trenge for å komme tilbake i arbeid. Rettleiaren veljar om hen vil følgje dette forslaget eller ikkje.  

Vi undersøker korleis denne automatiserte brukarprofileringa verkar og om den har gitt meir treffsikker arbeidsretta oppfølging for personane som kjem til NAV. Vi finn at rettleiarane i stor grad ikkje følgjer forslaget frå profileringa i dei tilfella der den føreslår meir enn inga eller lite oppfølging. Likskapen mellom profilering og vedtak aukar med tida i dei tilfella der profileringa foreslår noko oppfølging, noko som kan skuldast at ein bevisst har vald ein algoritme som "overprofilerer", altså heller foreslår for mykje innsats enn for lite.  

Denne overprofileringa ser ut til å ha gitt ein auke i bruken av innsatskategoriar som tilseier meir innsats frå NAV. Samstundes finn vi ein nedgang i bruken av tiltak for dei same gruppene. Derimot finn vi ikkje nokon teikn på at det har gjeve lågare overgang til arbeid. 

Fører brukarprofilering til meir treffsikker arbeidsretta oppfølging? (pdf)